Ο λόγος των εξουσιαστών περνάει μέσα από τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης. Αυτά εξυπηρετούν ένα διπλό ρόλο. Αρχικά τον μεταφέρουν αλλά δευτερεύοντος και αυτό είναι το κρίσιμο τον μεταλλάσουν έτσι ώστε αυτός να γίνεται δεκτικός, κατανοητός, εύπεπτος.
Αυτή η δεύτερη λειτουργία κάνει το  κυρίαρχο λόγο, του οποίου περιεχόμενο είναι οι προσταγές και η απολυτότητα των θέσεων, να παρουσιάζεται σαν λόγος του «μέσου» ανθρώπου. Η ταύτιση του λόγου του μέσου ανθρώπου με τον συγκαλυμμένο λόγο της εξουσίας είναι κομβικής σημασίας. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ουσιαστικά αντιστρέφουν τη ροή του λόγου. Κάνουν τον «μέσο» λόγο, λόγο της εξουσίας για να μπορεί η εξουσία να παρουσιάζεται σαν ο μέσος άνθρωπος.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο κυρίαρχος – εξουσιαστικός λόγος να βρίσκει έδαφος παντού. Ο εκφασισμός της σκέψης και της συμπεριφοράς της κοινωνίας είναι αποτέλεσμα αυτής της λειτουργίας. Η δολοφονία του μετανάστη στα Πετράλωνα δεν ονομάζεται ως δολοφονία αλλά ως απρόσωπος θάνατος όπου ακόμα και το θύμα δεν κατονομάζεται με το όνομα του, αλλά αφηρημένα ως πακιστανός, αλλοδαπός κλπ. Με αυτό τον τρόπο η κοινή γνώμη γνωρίζει πως οι μετανάστες δολοφονούν αλλά ποτέ δεν δολοφονούνται από Έλληνες. Παράλληλα μετά την δολοφονία του, εμφανίζεται σε γνώστη φυλλάδα πως η διατροφή των μεταναστών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κοστίζει  περισσότερα απο αυτην των φοιτητων . Ιδού η άποψη της κοινής γνώμης: οι μετανάστες όχι μονο δολοφονούν αλλά και κοστίζουν!Η μετατροπή σε νούμερα ανθρωπίνων χαρακτηριστικών ώστε αυτά να μεταβληθούν σε εικόνα και να αναπαράγουν ένα καθαρά φασιστικό λόγο ως άποψη του μέσου άνθρωπου, είναι σκόπιμη. Ο εξουσιαστικός λόγος επιλέγει την στρατηγική της έντασης αφομοιώνοντας φασιστικά ιδεολογήματα και πρακτικές.
Η μετάλλαξη του εξουσιαστικού λόγου σε καθημερινό λόγο σε μια εποχή που είναι κρίσιμης σημασίας η επιστροφή της κυρίαρχης πολιτικής στη βάση της κοινωνίας καταφέρνει με έμμεσο τρόπο να ακυρώνει τον πολιτικό λόγο.
Τα καθεστωτικά μέσα ακυρώνοντας τον πολιτικό λόγο κατ εντολή της εξουσίας, ακυρώνουν άμεσα την κοινωνική διάχυση απόψεων που κάνουν κριτική στον πυρήνα , στην ουσία και στο περιεχόμενο του κυρίαρχου λόγου.
Ταυτόχρονα μέσα από το πρόσχημα της ανομίας και την προβολή χυδαίων προταγμάτων – που στην ουσία είναι προστάγματα – περί «μηδενικής ανοχής» έρχεται να κτυπήσει τη διάχυση του κριτικού λόγου εκεί που όσο και αν προσπαθήσει ο κυρίαρχος – εξουσιαστικός λόγος δεν πρόκειται να βρεθεί ποτέ, στο δρόμο.
Η εξουσία μετέρχεται κάθε μέσο για να πετύχει τους σκοπούς της και την διατήρηση της μοναδικής αλήθειας της ιδεολογίας της. Σε κάθε περίπτωση σχεδόν τα πάντα καταλήγουν στην δικαιολόγηση και αιτιολόγηση της άσκησης νόμιμης βίας.
Το κράτος τρομοκρατεί. Η πληροφόρηση του μέσου άνθρωπου διακατέχεται από την στρατηγική του ηθικού πανικού. Ο μέσος άνθρωπος ως εννοιολογική κατασκευή έρχεται να δικαιολογήσει τις επιλογές της κυρίαρχης οικονομικής και πολιτικής ελίτ μέσω της μαζικής παραγωγής τρόμου και ηθικών προσταγών. Ο «μέσος» λόγος δεν υπάρχει, ο «μέσος» άνθρωπος δεν υπάρχει. Εξουσιαστικά κατασκευάσματα που έχουν σχηματοποιήσει συμπεριφορές και τις έχουν καθυποτάξει. Αυτά τα κατασκευάσματα στην πραγματικότητα ενώ διατείνονται πως εκφράζουν τον μέσο άνθρωπο, την κοινή γνώμη, ουσιαστικά έχουν ως στόχο να διαμορφώσουν το πεδίο πράξης και λόγου του μεμονωμένου υποκειμένου. Ο μέσος άνθρωπος μιλεί με δανεισμένη φωνή και λόγια. Αυτά που θα πει είναι εκ των πρότερων υπαγορευμένα ώστε να εκπληρώσει μια αυτό-εκπληρωμένη προφητεία που όλως τυχαίως θα την χαιρετίζουν οι ηθικολόγοι λακέδες της αστικής τάξης
Σε κάθε προσπάθεια εξευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, έρχεται το πρόταγμα της ανθρώπινης αξίας, της διαφορετικότητας. Έρχεται το πρόταγμα μιας κοινωνικής συγκρότησης χωρίς δεσμούς εξάρτησης, χωρίς θεσμούς προτεσταντικής και θρησκευτικής ηθικής. Έρχεται το πρόταγμα των αδιαμεσολάβητων αποφάσεων.
Έρχεται το πρόταγμα μιας κοινωνίας που η λέξη αφεντικό, ιδιοκτησία, χρήμα δεν έχουν καμία θέση. Έρχεται το πρόταγμα της αλληλεγγύης.