. Η εμφιλοχώρηση αστικισμών στο λόγο, μέσα από τη γνώση και την εμπειρία, γίνεται συνειδητά και ασυνείδητα. Εν προκειμένω, η σχηματοποίηση ενός φαινομένου, εκεί που αξιωματικά δεν πρέπει να υπάρχει, δυνητικά συνάδει με τη διαδικασία ορισμού και, μετέπειτα, αφομοίωσης.
. Το άτομο θα έπρεπε να ορίζει την συλλογικότητα και όχι η συλλογικότητα το άτομο. Αλλιώς μπορεί να μιλάμε και για Ιδεολογία.
. Στο δρόμο για την ουτοπία, πρέπει να καταστραφούν τα υπάρχοντα αξιώματα. Μια απελευθερωτική κίνηση δεν μπορεί να θέλει να φέρει τον προσδιορισμό “απελευθερωτική”, όταν τα άτομα δεν μπορούν να δεχτούν ότι είναι φορείς αστικών αντιλήψεων και αρνούνται να ανατρέψουν τις κατεστημένες αντίληψής τους και να θέσουν τον εαυτό τους σε διαρκή αμφισβήτηση.
. Τα απελευθερωτικά εγχειρήματα δεν είναι μαζοχιστικές συνευρέσεις όπου κάποιοι εκτίθενται και άλλοι εν δυνάμει εξουσιάζονται εθελοντικά.
. Ο ρόλος των Α.Ε σταματά στην καταστροφή του καταπιεστικού ΟΛΟΥ και στην αναπαραγωγή του. Οι μεταφηγηματικές ονειρώξεις για την ουτοπία εμπεριέχουν εν δυνάμει και τον εξουσιασμό τους.
. Καμία διαδικασία αφαίρεσης δεν μπορεί να ακυρώσει το γεγονός της ύπαρξης φαινομένων από τη στιγμή που, έστω και το ελάχιστο υπόλοιπο, είναι αποτέλεσμα του παρόντος. Στο τώρα οι νησίδες ελευθερίας απελευθερώνουν μόνο κλειστά σύνολα.

καμμια ειρηνη με τα αφεντικα

για την κοινωνικη εκτροπη