Διαδρομή του μεταπολιτευτικού εμπορεύματος: μέρος πρώτο

«Λεφτά υπάρχουν»

Γ.Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, δήλωση στη συνέντευξη τύπου στην 74 ΔΕΘ.

«Συχνά μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον των καπιταλιστικών καθεστώτων, εμφανίζονται και εξελίσσονται φαινόμενα περίπλοκα και δύσκολα διαχειρίσιμα από το σύστημα. Η αντιμετώπισή τους είναι ένα διαρκές στοίχημα για την κυριαρχία.»

Απόσπασμα από την προκήρυξη ανάληψης ευθύνης, της η οργάνωσης «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς Αντάρτικη Ομάδα Τερροριστών Κομμάντο Λάμπρος Φούντας», για τις επιθέσεις στα γραφεία της «Χρυσής Αυγής», στη Διεύθυνση Αλλοδαπών και στο σπίτι του αντιπροέδρου της πακιστανικής κοινότητας.

«Ideology is crucial, in that it allows these (mostly middle-class) young men to overcome the moral instincts they and every other social primate are born with.  In Greece until 1990 or so, revolutionary communism  was the transcendental ideology that seemed to justify lethal violence against specific targets.»

 

John Brady Kiesling, former U.S. Foreign Service Officer

 

«…παλεύουμε για τις περιουσίες μας και τις ζωές μας»

Απόσπασμα από δήλωση μέλους της “Επιτροπής κατοίκων Αγ. Παντελεήμονα”

Όλα τα παραπάνω αποσπάσματα που συμπεριλαμβάνουν όλη την κλίμακα του πολιτικού συστήματος, ακόμη και ομάδες που έχουν ενσωματωμένη την (πολιτική) βία στην πρακτική τους, έχουν ένα κοινό παρανομαστή.

Αυτός δεν είναι τίποτε άλλο από την άμεση ή έμμεση αναφορά στο χρήμα, την ατομική ιδιοκτησία και κατ’ επέκταση την οικονομία. Κάτι που γίνεται άμεσα αντιληπτό είναι ότι σήμερα δεν μπορεί κάποιος να στηρίξει ή να αρθρώσει «πολιτικό» λόγο χωρίς αυτό να έχει οικονομικές αναφορές.

Αυτό που μένει να απαντηθεί (μοιάζει φιλόδοξο) ή τουλάχιστον να συζητηθεί (πολύ πιο εφικτός στόχος) είναι, εάν αυτός ο οικονομικός προσανατολισμός και αιτιολόγηση είναι σημεία των καιρών ή αν πράγματι δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνικό και πολιτικό επιχείρημα ξεκομμένο από το οικονομικό πρώτα και κατά δεύτερο λόγο, εάν υπάρχει συνάφεια ανάμεσα στο πολιτικό και κοινωνικό με το οικονομικό επιχείρημα από τους φορείς τους.

Continue reading Διαδρομή του μεταπολιτευτικού εμπορεύματος: μέρος πρώτο

Σημειώσεις με αφορμή την αστοχία ενός «στοχαστή»

Ο G.A.P σε πρόσφατη ομιλία του σε έκθεση για την προώθηση γεωργικών προϊόντων διατύπωσε την εξής θέση: Η γενιά που σήμερα συνιστά τον παραγωγικό ιστό της χώρας είναι προβληματική. Πρώτα και κύρια έχει πρόβλημα διαφθοράς, πρόβλημα παραγωγικότητας, πρόβλημα αξιοπιστίας, πρόβλημα ανταγωνιστικότητας, πρόβλημα συνοχής κ.τ.λ. Σημαντικό είναι ότι ξέρει πάρα πολύ καλά ότι η γενιά στην οποία αναφέρεται είναι η λεγόμενη “γενιά του Πολυτεχνείου” . Αν και το μεταπολιτευτικό αυτό κατασκεύασμα αποτέλεσε τον εννοιολογικό κουβά βάσει του όποιου στηρίχτηκε το υπάρχον πολιτικό σύστημα πλέον βρίσκεται στο στόχαστρο επικοινωνιακών επιθέσεων από το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Προς τι όμως αυτή η μεταστροφή; Τι εννοεί τώρα ο G.A.P διατυπώνοντας αυτή τη θέση; Απλά ότι αυτό που επιβάλλεται να γίνει προκειμένου η χώρα να ορθοποδήσει είναι να αλλάξει αυτή η γενιά. Να αλλάξει η νοοτροπία της, ο τρόπος με τον οποίο σκέπτεται , η αντίληψη για το ποιά είναι η πραγματικότητα.

Continue reading Σημειώσεις με αφορμή την αστοχία ενός «στοχαστή»

ΔΝΤ, το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΤΝΤ

Το αστικό καπιταλιστικό σύστημα βασίζεται εξολοκλήρου στην παραγωγή υπεραξίας η οποία σε χρηματικούς όρους , στρεβλά, μεταφράζεται σε κέρδος. Προϋπόθεση και αποτέλεσμα της καπιταλιστικής παραγωγής, της κοινωνίας των αφεντικών, είναι η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο , η μισθωτή σκλαβιά. Η ύπαρξη συνόρων ,κρατών, κυβερνήσεων, κομμάτων, υπερεθνικών οργανισμών, η θεσμοθέτηση κανόνων, το δίκαιο, οι κρατικοί μηχανισμοί καταστολής, τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης, όλα αλληλοσυσχετίζονται, αλληλεπιδρούν και διαπλέκονται με μοναδικό σκοπό την προάσπιση του συστήματος απαλλοτρίωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Continue reading ΔΝΤ, το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΤΝΤ

Σημειωσεις και σκεψεις πανω στην ατυπη ηγεμονια

1

Σκέψεις πάνω στην άτυπη ηγεμονία και τον συγκεντρωτισμό σε οριζόντιες δομές.
Κάθε σχηματοποίηση είναι και μια αφαίρεση από την πραγματικότητα. Στην περίπτωση μας το σχήμα φαντάζει απλό. Σε κάθε διευρυμένη ομάδα, οργάνωση κ.τ.λ. που λειτουργεί ως οριζόντια δομή, είναι επόμενο ανάμεσα στα άτομα που την αποτελούν να υπάρχουν διαφορετικές «ταχύτητες» αναλόγως της εμπειρίας, της συγκρότησης, των βιωμάτων του καθενός κ.τ.λ. Η διαφορά ταχύτητας αξιολογείται ως ένα γεγονός που από μόνο του δεν έχει ούτε θετική ούτε αρνητική χροιά. Όταν όμως από αυτές τις διαφορετικές ταχύτητες πρέπει να προκύψει ένας ενιαίος και κοινός λόγος για το κάθε τι, αυτό που παρατηρούμε είναι ότι η άποψη που φαίνεται ως η πιο συγκροτημένη απορροφά τις υπόλοιπες (οι οποίες πλέον συμμετέχουν ως προς τις λεπτομέρειες) και ο λόγος του φορέα (ή των φορέων) της Άποψης κατοχυρώνεται πλέον στο συλλογικό ως βαρύνουσας σημασίας με ένα ειδικό βάρος που δεν αναγνωρίζετε στους υπόλοιπους. Ο δρόμος για την παγίωση των «ταχυτήτων» και τη δημιουργία άτυπων ιεραρχιών είναι πλέον ανοιχτός. Continue reading Σημειωσεις και σκεψεις πανω στην ατυπη ηγεμονια

περι της εννοιας του ασφαλιστικου

Στο αστικό-καπιταλιστικό περιβάλλον το ζήτημα της ανθρώπινης εξαθλίωσης, όσο αναπτύσσεται και μεγεθύνεται η οικονομία, έχει περάσει σε μια εντελώς διαφορετική σφαίρα συζήτησης. Αποδεχόμενοι το ρόλο της μισθωτής εργασίας στην κοινωνικοποίηση των ανθρώπων ,το σημείο ενδιαφέροντος στρέφεται όταν αυτή σταματά.
Το τι συμβαίνει σήμερα έχει να κάνει με το πώς λογίζεται ο άνθρωπος σαν υποκείμενο της ικανότητας του προς εργασία.. Όσο απαξιώνεται αυτή η ικανότητα και όσο ενισχύεται ο ρόλος του κεφαλαίου ,τόσο θα απαξιώνεται η εργασία σαν παραγωγός δύναμη πλούτου και φυσικά μετά το τέλος της δεν θα έχει καμία άξια. Continue reading περι της εννοιας του ασφαλιστικου

Κρίση και πανούργος λόγος.

Από τις εκλογές του 2004 προέκυψε μετά από αρκετά χρόνια αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας  με την εκλογή της φιλελεύθερης κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή. Η χώρα εκείνη την περίοδο είχε δεσμευτεί (από πάρα πολλές απόψεις) για την πραγματοποίηση των ολυμπιακών αγώνων στην Αθήνα (κυρίως). Έτσι σε αυτή τη χρονική συγκυρία πρέπει να ικανοποιηθούν δύο συνθήκες που δεν συνάδουν καθόλου με τη φιλελεύθερη προσέγγιση της νεοεκλεγείσας κυβέρνησής. Ποια είναι αυτά; Η πραγματοποίηση δημόσιων δαπανών για την ολοκλήρωση της διαδικασίας των ολυμπιακών και η ικανοποίηση των προεκλογικών υποσχέσεων, που επίσης σήμαινε επιπλέον πραγματοποίηση κρατικής δαπάνης. Το αποτέλεσμα ήταν η καινούργια κυβέρνηση να έχει πέσει σε μια τεράστια αντίφαση. Ο θεωρητικός λόγος να είναι φιλελεύθερος και η πρακτική της να αγγίζει την κευνσιανή οπτική. Continue reading Κρίση και πανούργος λόγος.